Denise Buisman-Pilger voelt zich enorm vereerd om als kunstenaar onderdeel uit te maken van de Canadese delegatie voor de Salon de la Société Nationale des Beaux-Arts in het Carrousel du Louvre in december 2011. Het is een prestigieus evenement waar ieder jaar kunstenaars vanuit de hele wereld aan mee doen. Vorig jaar waren er alleen op de openingsavond al ruim tweeduizend bezoekers. Denise: “De opening biedt een geweldige mogelijkheid om mijn werk te tonen en hopelijk wat contacten op te doen.”

Denise kreeg begin dit jaar een uitnodiging van het hoofd van de delegatie om deel te nemen aan het jury proces, dat was vlak na haar eerste solo show in april dit jaar. Omdat zij toen nog niet zoveel verkocht had en deelname aan de show een aardige investering met zich meebracht, wees zij de uitnodiging af. Begin september nam het hoofd van de delegatie echter opnieuw contact met Denise op met de mededeling dat er een opening ontstaan was en of zij toch niet geïnteresseerd was. Aangezien haar show in augustus zeer succesvol was, heeft zij de uitnodiging aangenomen en zes afbeeldingen van haar werk ingezonden aan de jury. Toen was het even twee weken spannend tot Denise een telefoontje kreeg dat de jury haar werk erg mooi vond en dat ze haar kunstwerk ‘Toronto’ graag wilden toevoegen aan de expositie.

Opleiding Illustratie

Denise Buisman Pilger heeft een Bachelor of Art degree van de Willem de Kooning academie in Rotterdam. Zij koos voor de richting Illustratie. De illustratie opleiding is er voornamelijk op gericht om je ideeontwikkeling te vormen en geeft daarnaast een hele brede materiaal en techniek kennis.

De foto collage techniek die Denise nu gebruikt in haar huidige ‘body of work’ is iets dat zij tijdens haar studie ontdekt heeft. En de manier waarop zij haar collages samenstelt, is ook wel afgeleid van de ideeontwikkeling die zij op de academie geleerd heeft. Verder zijn er een hoop kleine technische dingen waar zij gebruik van maakt, kennis over kleuren, materialen en technieken maar dat is kennis die zich blijft ontwikkelen. Er komen steeds meer nieuwe materialen op de markt die nieuwe technieken met zich mee brengen. Denise doet regelmatig mee aan cursussen en workshops om die ontwikkeling op gang te houden.

Steviger in mijn schoenen

Denise heeft leren en school altijd leuk gevonden, er zijn niet echt dingen die zij echt als vervelend ervaren heeft. Denise: “Ik denk wel dat ik tegenwoordig veel steviger in mijn schoenen sta en veel zekerder ben van zowel mezelf als mijn werk, ik ben enorm gegroeid als persoon en zou veel dingen in de opleiding nu anders aanpakken omdat ik beter weet wat ik wil maar dat is denk ik ook een onderdeel van ouder worden.”

Haar huidige creatieve werken zijn een samenkomst van heel veel verschillende factoren. Het feit dat haar opleiding een heel brede materiaal kennis bood en het feit dat zij heel veel verschillende dingen leuk vindt, maakte het moeilijk voor haar om een keuze te maken over de richting die zij in wilde met haar kunst. Doordat zij geen echte keuze kon maken was haar werk onsamenhangend en was er geen duidelijk ontwikkeling. Haar man Sonny was degene die haar herinnerde aan het collage werk dat zij op de academie gedaan had. Deze techniek biedt haar de mogelijkheid om haar liefde voor fotografie, collage en schilderen gezamenlijk te gebruiken. En haar reizen geven Denise de ideale bron van inspiratie. Een ‘award of Merit’ en een contract met een galerie in Texas waren voor haar een bevestiging dat zij op de goeie weg zat.

Creativiteit

De opa en oma van Denise woonden op Ameland en als kind kwamen ze daar bijna iedere vakantie. Haar oma was altijd wel met iets creatiefs bezig dus als Denise en haar zus daar kwamen dan was er altijd wel iets te knutselen. Dat heeft een grote invloed gehad op haar creativiteit. Verhuizen naar Fort Worth was een grote stap voor haar en heeft een enorme invloed gehad. Denise kwam mede door het werk van haar man Sonny Pilger, die als ingenieur werkt voor vliegtuigbouwers, eerst te wonen in Forth Worth (Texas, Verenigde Staten) en nu in Montreal, Canada. Denise: “Ik ben veel meer mijn eigen persoon geworden sinds ik in het buitenland woon. Omdat je in principe helemaal opnieuw moet beginnen en er niemand is die verwachtingen van je heeft kun je helemaal jezelf zijn. En het feit dat je veel meer op jezelf aangewezen bent zorgt ervoor dat je zelfverzekerdheid enorm groeit.” Waar Fort Worth voor haar persoonlijke groei een grote invloed heeft gehad, heeft Montreal invloed gehad op haar carrière als kunstenaar. Denise: “Ik ben pas hier actief een carrière als kunstenaar na gaan streven. Montreal biedt veel organisaties die kunstenaars helpen met het opstarten van hun carrière en daar heb ik heel veel baat bij gehad. Daarbij is Montreal een wereldstad met een actieve art-scene en ligt het relatief dicht bij steden als Toronto en New York, wat het een goede uitvalsbasis maakt voor een startend kunstenaar.”

Creatieve basis

Je hebt bij je studie aan de Willem de Kooning Academie gekozen voor de richting Illustratie. Wat leer je nu allemaal tijdens een dergelijke studie, naast materiaalgebruik?
Denise: “De studie illustratie is voornamelijk gericht op ideeontwikkeling, zowel vanuit jezelf als op basis van een tekst of onderwerp, omdat dat een heel belangrijk onderdeel van het beroep is. Daarnaast krijg je een basis kennis van een hele reeks aan technieken zoals fotografie en grafiek met de nadruk op tekenen en schilderen met diverse materialen, en wordt er aandacht besteed aan dingen als het gebruik van kleur en licht. Er is natuurlijk ook een uitgebreide behandeling van kunst en cultuur geschiedenis.”

Bij kunst denk je vaak aan heel veel richtingen en stromingen. Illustratie is er daar dus één van. Maar bij kunst geldt toch dat eigenlijk alles mooi en creatief is? Wanneer is voor jou een illustratie af en mooi?
“Hahaha. Dat zijn een heleboel vragen ineen. Ten eerste zou ik illustratie niet echt een kunststroming willen noemen, het is een creatief beroep, het heeft veel raakvlakken met kunst maar het is een stuk commerciëler dan wat ik nu als kunstenaar doe. Je hebt inderdaad gelijk wanneer je zegt dat in de kunst toch eigenlijk alles creatief en mooi is, hoewel er veel mensen zullen zijn die het hier niet mee eens zijn. Kunst is iets heel subjectiefs. Natuurlijk kun je een onderscheid maken als het gaat om technische kennis en uitvoering maar uiteindelijk komt het er toch op neer of je iets mooi vind of niet en dat is heel persoonlijk. Ik ben ervan overtuigd dat er overal een markt voor is, je moet hem alleen vinden.

Wanneer is iets af, dat is een vraag die me vaak gesteld wordt. Ik denk dat er een klein verschil is tussen het bepalen of een illustratie af is of dat een kunstwerk af is. Een illustratie wordt altijd naderhand nog bekritiseerd door de klant en het schijnt vaak voor te komen dat er achteraf nog veranderingen moeten plaats vinden, ik zeg schijnt want ik ben zelf nooit echt als illustrator werkzaam geweest. Ik ben na de academie de wereld van grafisch vormgeving ingerold en ben nu als beeldend kunstenaar aan het werk. Bij het maken van een illustratie heb je te maken met deadlines dus er is gewoon een fysieke eindstreep de zegt; “en nu is het af”

Als kunstenaar heb je meestal alle tijd van de wereld en bepaal je helemaal zelf wanneer een werkstuk af is en, dit klinkt misschien raar, maar in de praktijk is het het schilderij dat mij laat weten wanneer het af is. Ik weet het, dat klinkt heel zweverig, maar ik kan het niet echt anders uitleggen. Als ik met een stuk bezig ben dan komt er een moment dat ik gevoelsmatig weet dat het af is en dat het is zoals het moet zijn. Het is alsof het schilderij altijd al bestaan heeft en dat ik degene ben die het ook voor de rest van de wereld zichtbaar heeft gemaakt.”

Wat voor elementen komen allemaal kijken bij een illustratie? Gaat het om het totaalplaatje, enkele details of om de boodschap?
“Een illustratie moet altijd binnen de stijl van de publicatie passen, maar daar wordt de illustrator dan ook vaak op uitgekozen. Een goede illustrator kan een illustratie maken die een interesse bij de lezer opwekt, de lezer uitnodigt tot lezen en gelijk ook een idee geeft waar de publicatie over gaat. In sommige gevallen kan een illustratie ook een kritische noot toevoegen.”

Kan me voorstellen dat een illustratie op vele manier gebruikt kan worden? Ik denk bijvoorbeeld bij een artikel of meer commercieel in een advertentie?
“Ja, in principe is het gebruik van illustraties eindeloos zeker in onze cultuur waarin beeld een steeds belangrijkere rol speelt.”

Als maker van een illustratie heb je toch vaak te maken met smaak? Het oog valt toch eerst op een illustratie dan pas op het artikel? Het bepaalt of een boodschap overkomt of niet. Heb je daar als illustrator ervaring mee, het overbrengen van een boodschap via illustraties bij bijvoorbeeld een artikel?
“In principe niet nee, ik heb natuurlijk op de academie wel opdrachten gemaakt die dit soort eisen hadden maar aangezien ik nooit als illustrator gewerkt heb, kan ik hier niet echt iets over zeggen. Het is wel zo dat ik dit in zekere zin wel doe in mijn kunst. Ik probeer in mijn werk een beeld te geven van een plaats die ik bezocht heb. De boodschap in deze is de indruk die een plaats op mij gemaakt heeft en wordt vaak op twee verschillende manieren ontvangen, afhankelijk of de kijken de plaats wel of niet bezocht heeft. Daarnaast wil ik natuurlijk dat mijn werk opvalt als het in een galerie naast het werk van andere kunstenaars hangt dus in die zin probeer je natuurlijk altijd de aandacht van de kijker te trekken.”

Huidige kunststromingen

Hoe zou je de stijl van je huidige kunstwerken willen omschrijven?
“Het werk dat ik nu maak, is een combinatie tussen foto collage en acryl verf, je zou het gemixte techniek kunnen noemen maar omdat ik mij foto’s overbreng op het paneel via een acryl gel en het resultaat volledig acryl is noem ik het ook wel een acryl collage.”

Je hebt ook een eigen website, een online shop en zet social media in om je werk als kunstenaar onder de aandacht te brengen. Waarom?
“Ik ben van mening dat je in de huidige maatschappij geen zelfstandig ondernemer kunt zijn zonder een online aanwezigheid en je wilt zoveel mogelijke manieren hebben waarop mensen je kunnen vinden. Een website is toch wel het minimum, ik zoek zelf ook altijd eerst online als ik iets nodig heb, dus als een bedrijf geen online aanwezigheid heeft dan zal ik ze niet vinden en kan dan dus ook geen zaken me ze doen.

Social media is een goede manier om met mensen in contact te komen en nieuws te verspreiden maar leidt zelden tot verkopen. Social media is tegenwoordig zo’n belangrijk onderdeel van de samenleving, er zijn zelfs bedrijven die sponsoring en wel of niet adverteren af laten hangen van de hoeveelheid ‘likes’ die iemand heeft op Facebook. Facebook is makkelijk, mensen hoeven weinig moeite te doen om met je in contact te komen en een pagina ‘liken’ is een kwestie van een klik op de muis. De meeste mensen gaan niet uitgebreid op zoek naar kunst maar als ze het toevallig tegen komen op Facebook zijn ze eerder geneigd om een link aan te klikken en iets te bekijken. Daarbij, het is een gratis manier om reclame voor je werk te maken, ik zou gek zijn als ik het niet deed.

Mijn online shop is relatief nieuw. Ik wilde mensen de mogelijkheid bieden om direct vanaf mijn website werk te kunnen kopen, dit is voor mij als kunstenaar het meest voordelig omdat ik dan geen commissie over mijn verkopen hoef te betalen. Nou zijn online verkopen in kunst erg lastig, mensen willen toch vaak het werk persoonlijk gezien hebben voordat ze het kopen, maar ik heb al een aantal keer mensen tijdens een expositie gesproken die eerst thuis mijn website bekeken hadden om vast wat dingen uit te kiezen en die in de galerie hun uiteindelijke keuze maakten.”

In hoeverre heeft het huidige digitale tijdperk invloed op je kunst, iedereen is tegenwoordig creatief via YouTube, social media en met digitale fotografie en zo?
“Ik maak in mijn werk direct gebruik van digitale media. Al mijn fotomateriaal is digitaal en ik bewerk mijn foto’s op de computer voordat ze in mijn schilderijen terecht komen. Een deel van mijn ontwerp proces vindt tegenwoordig ook op de computer plaats. In het begin printte ik al mijn foto’s uit en creëerde ik mijn composities voornamelijk met geprint materiaal. Tegenwoordig doe ik een groot deel daarvan op de computer, op die manier kan ik veel sneller beelden uitwisselen en vergroten of verkleinen. Mijn schilderijen zijn dus een echte mix tussen het digitale tijdperk en traditionele schilderkunst.”

Bij kunst geldt eigenlijk de regel al dat iedereen er actief mee kan zijn. Met internet zijn er in Nederland tegenwoordig ook 16 miljoen nieuwsmakers via hun profielen op bijvoorbeeld social media sites. Hoe kan je als kunstenaar daarboven uitsteken?
“Dat is heel erg lastig. Het is al moeilijk om door te breken in de kunst wereld en die wereld is nog relatief klein als je het vergelijkt met de virtuele wereld van het internet. Het is heel belangrijk om actief te zijn op Facebook en Twitter en om je website regelmatig te updaten. Daarnaast merk ik dat er een nauwe band bestaat tussen netwerken offline en de traffic op Facebook en mijn website. Er zijn altijd enorme pieken in activiteit tijdens een expositie of nadat ik bijvoorbeeld heb meegedaan aan een charity event. Aandacht in de meer conventionele media, zoals kranten en TV zorgen ook voor meer traffic op mijn site. Kortom, het is een kwestie van heel hard werken en proberen om zoveel mogelijk gezien te worden, zowel persoonlijk en in de traditionele media als online.”

Op je site geef je ook andere kunstenaars tips over hoe jij probeert succesvol te zijn? Vind je dat belangrijk: ervaringen delen?
“Op mijn website houd ik een blog bij, dat gaat soms over specifieke ervaringen maar soms ook alleen maar over waar ik die week mee bezig ben, dus ik weet niet of je echt van tips kunt spreken. Ik vind het wel heel belangrijk om ervaringen te delen. Ik krijg wel eens vragen van mede kunstenaars en probeer daar ook altijd antwoord op te geven, waarom zou ik iemand anders uren onderzoek laten doen naar iets waar ik ze in twee seconden een antwoord op kan geven? Daarbij vind ik het zelf ook prettig als iemand mij die tijd bespaart. Sommige kunstenaars hebben de neiging om alles voor zichzelf te houden omdat ze bang zijn voor de concurrentie of dat mede kunstenaars ideeën stelen. Ik ben van mening dat we het als kunstenaars al moeilijk genoeg hebben zonder dat we elkaar dwarszitten. We zouden juist zoveel mogelijk informatie moeten delen en ons moeten laten inspireren door elkaars werk. In februari ga ik een technische workshop geven waarbij ik andere kunstenaars inzicht geef in mijn werkwijze, ik kijk ernaar uit om te zien wat zij ermee doen.”

Heb je geen angst dat iemand anders er met ‘jouw idee’ vandoor gaat?
“Tuurlijk, ik denk dat iedere kunstenaar dat heeft. Aan de andere kant is het wel een soort van compliment als iemand jouw werk goed genoeg vindt om de moeite te nemen het te kopiëren.

Ik zie het zo: de technieken die ik gebruik zijn algemeen bekend, je kunt er op verschillende plaatsen workshops voor volgen, er zijn tientallen boeken over geschreven en het internet biedt een eindeloze bron van informatie. Het fotomateriaal dat ik gebruik is van mij, ik maak mijn foto’s op mijn manier, ik kies ervoor om bepaalde dingen te fotograferen waar iemand anders misschien nooit bij stil staat. Dan gebruik ik mijn eigen unieke foto materiaal om vanuit mijn perspectief een compositie te maken die mijn eigen ervaringen en ideeën weergeeft. Ik gebruik daarbij de elementen van een stad die voor mij belangrijk zijn, dingen die mij zijn opgevallen of bijgebleven. En dan gebruik ik verf om daar op mijn manier een beeld van te maken. Tuurlijk, iemand anders kan iets soortgelijks doen, maar ik denk dat er genoeg persoonlijke elementen inzitten om mijn werk uniek te maken.

Een van de eerste lessen die ons geleerd werd op de academie is: “alles is al een keer gedaan.” Dus met deze gedachte in mijn achterhoofd doe ik gewoon lekker mijn eigen ding en maak ik me niet druk over wat andere mensen doen.”

Nu echt over kunst

Hoe omschrijf je het kunstwerk dat binnenkort in het Louvre komt te hangen?
“Het stuk dat geselecteerd is voor de Salon de la Société Nationale des Beaux-Arts in het Carrousel du Louvre is getiteld Toronto. Het is een groot stuk, 92x122cm, zwart wit met een aantal kleur accenten. Zoals al het werk in de serie is het een foto collage, een surreële weergave van de stad waarbij de verschillende elementen één beeld vormen. Het is niet zozeer een natuur getrouwe weergave van de stad maar geeft wel een goede weergave van de sfeer van de stad.”

Het lijkt een kunstwerk uit een serie te zijn? Wat kan je daarover vertellen?
“Toronto is onderdeel van mijn langlopende ‘Traveling the World’-serie. Tijdens mijn reizen ben ik altijd bezig met het verzamelen van beeldmateriaal, dit doe ik ook altijd met het idee in mijn achterhoofd dat ik het materiaal in de toekomst wil gebruiken voor een kunstwerk. Traveling the World is dus een serie die kan blijven groeien zolang ik blijf reizen, de wereld is een eindeloze bron van inspiratie voor mij.”

Welke stijlen in de kunst hebben invloed gehad op dit werk? Of zijn het vooral de indrukken die je hebt opgedaan via reizen en trips?
“Er is niet echt een bepaalde stijl of stroming die invloed gehad heeft op mijn werk. Voor mij zijn het meer kleine details die ik oppik als ik een museum of expositie bezoek. Dingen als een bepaalde techniek of textuur, gebruik van schaduw en licht, het gebruik van alledaagse objecten en de details die een kunstenaar uitkiest om te benadrukken. Het grootste gedeelte van mijn inspiratie komt inderdaad van mijn reizen, vooral de steden die ik bezoek. Ik hou erg van de sfeer van grote steden als New York en Toronto en zeker dingen als de stoom die uit de putten komt en verweerde straatnaam bordjes of muren. Op dit moment ben ik enorm gefascineerd door reflecties in glas en water dus loop ik constant te zoeken naar plassen water en winkelruiten.”

Aan de expositie straks in het Louvre zijn ook enkele exposities in Montreal vooraf gegaan. Wat was de belangrijkste expositie voor jou? En waarom?
“De belangrijkste twee exposities die hieraan vooraf gegaan zijn, zijn mijn twee solo exposities van het afgelopen jaar. In april heb ik een expositie ruimte in het centrum van Montreal gehuurd om mijn eerste solo expositie te houden. Dit was een behoorlijke uitdaging omdat ik nog nooit eerder zoiets gedaan had en alles zelf moest regelen, van het vinden van een locatie tot het schrijven en versturen van een persbericht. Gelukkig had ik wel wat hulp van mijn coach en mentor hier in Montreal en een marketing expert. Dit was in zekere zin de meest belangrijke expositie van de twee omdat het mijn eerste solo expositie was en omdat ik er een hoop aandacht van de media mee heb gekregen. Zowel een uitgebreid interview in een lokale kunstkrant als een interview op CTV.

In augustus van dit jaar heeft Viva Vida Art Gallery, de galerie waar ik een contract mee heb, een solo show voor mij georganiseerd. Dit was een wat andere ervaring omdat ik een groot deel van de organisatie uit handen kon geven. Hoewel de eerste expositie meer succesvol was met betrekking tot aandacht van de media, was deze expositie meer succesvol qua verkopen en aantal bezoekers. Beide exposities hebben ervoor gezorgd dat ik nu veel beter weet wat er komt kijken bij de organisatie van een expositie en het verkopen van werk en belangrijker nog, ervaring met de omgang met de klant en netwerken tijdens de opening.”

Kan je iets meer vertellen over wat jou in het maken van kunst inspireert?
“Van kinds af aan ben ik altijd al bezig geweest met tekenen en knutselen zowel bij mijn opa en oma op Ameland als thuis na schooltijd. Ik ben het meest gelukkig als ik iets aan het creëren ben.”

Staat de richting bij een kunstwerk vooraf al vast? Of ben je juist vooral een experimenterende kunstenaar?
“Het onderwerp staat vast ja. Als ik begin weet ik het formaat van het paneel dat ik wil gebruiken en welke plaats ik als onderwerp ga nemen. Daarna is het een kwestie van afwachten waar het heen gaat. Ik begin vaak met een heleboel foto’s en ga op zoek naar die ene foto die het beginpunt van mijn compositie aangeeft. Van daaruit ga ik de compositie opbouwen door elementen bij elkaar te zoeken die passen doordat ze ergens op aansluiten of het goede perspectief hebben. Dit is een vorm van experimenteren. Daarna is het een kwestie van de foto’s overbrengen op het paneel en eroverheen schilderen om er een beeld van te maken.

Er zijn wel eens momenten waarop ik meer experimenteel te werk ga, ik heb een aparte serie die daadwerkelijk Experimental heet. Dit is werk dat ik doe om te ontspannen tussen de andere stukken door of als ik even vast zit met een compositie. In deze gevallen pak ik een stapel tijdschriften waar ik materiaal uit haal voor collages. In dit werk ben ik wat vrijer om te experimenteren met vorm, techniek en kleur en in sommige gevallen zelf een zekere vorm van abstractie.”

Wat wil je uiteindelijk bereiken met je kunst? Ofwel hoe ziet je portfolio er straks uit? Of is daar nog niets over te zeggen?
“Mijn uiteindelijke doel is om er genoeg geld mee te verdienen dat ik ervan kan leven. Ik hoop dat mijn portfolio nog altijd deels zal bestaan uit mijn Traveling the World serie want dat zou betekenen dat ik nog steeds kan reizen. Daarnaast zou ik het leuk vinden om andere projecten te doen, momenteel ben ik bezig met een project over de gemeenten op het eiland van Montreal, dit zou moeten resulteren in ongeveer 34 werken. Daarnaast ben ik pasgeleden ook een samenwerking aangegaan met een portret fotografe uit Montreal, het plan is om samen een serie werken te maken waarbij we haar portret foto’s en mijn stadsgezichten combineren. Ik hoop de mogelijkheid te hebben om me te blijven ontwikkelen en nieuwe dingen te blijven ontdekken zodat mijn werk kan blijven groeien.”

Over bestaande kunst

In de tijd van Hotspot Retail noemde ik je vaak al Picasso, vanwege je gedrevenheid op het gebied van kunst. Wat vind je eigenlijk van de kunstenaar Picasso en zijn werk?
“Ik ben altijd een fan geweest van het werk van Picasso. Ik vind de manier waarop hij de wereld weergeeft enorm fascinerend. Zijn werk Guernica is een van mijn favoriete schilderijen.”

In London hangen momenteel 13 van de 20 schilderijen van Leonardo da Vinci, een sublieme kunstenaar en uitvinder. Wat is je standpunt: ‘maar 20 kunstwerken’ of ‘wow 20 kunstwerken’?
“Wow 20 kunstwerken! Da Vinci heeft zoveel geniale uitvindingen gedaan zo ver voor zijn tijd en op zoveel verschillende gebieden. Tijdens onze afgelopen vakantie in Italië zijn we in zijn geboorteplaats geweest, er was daar een museum waar replica’s te zien waren van de uitvindingen van da Vinci. Er waren hijskranen, weefgetouwen, een duikpak, zijn welbekende vliegmachine. Als je bedenkt hoeveel onderzoek die man gedaan moet hebben om van al die dingen genoeg af te weten om dat soort ontwerpen te maken is het een wonder dat hij überhaupt tijd had om te schilderen.”

Andere bekende (Nederlandse) kunstenaars zijn natuurlijk Vincent van Gogh en Rembrandt van Rijn? Wat maakt hun kunst nou kunst voor jou?
“Wat maakt kunst Kunst? Dat is een hele lastige vraag waar ik niet zo een twee drie een antwoord op heb. Als het gaat om kunstenaars als Rembrandt en van Gogh leer je al van kinds af aan dat je te maken hebt met kunst dus ik denk niet dat je daar een objectief antwoord op kunt geven. Ik bewonder het werk van Rembrandt om de techniek en zijn geweldige gebruik van licht, en zijn lijngebruik in zijn etsen is uniek! Van Gogh had een gave om sfeer en emotie over te brengen in zijn schilderijen en zijn kleurgebruik is zo levendig en doordringend. Persoonlijk vind ik het werk van Van Gogh mooier dan dat van Rembrandt maar dat wil niet zeggen dat ik het werk van Rembrandt minder als kunst beschouw. Beiden nemen een belangrijke plaats in in de kunstgeschiedenis, dat is iets waar je niet omheen kunt als je naar hun werk kijkt en ik denk dat dat rede genoeg is om het als kunst te beschouwen.”

Zijn er elementen die je uit de kunststijlen van bijvoorbeeld Pablo Ruiz Picasso, Vincent van Gogh of Rembrandt van Rijn gebruikt in je eigen werken?
“Niet direct. Ik denk dat het feit dat ik illustratie gestudeerd heb in plaats van autonome kunst mij een iets andere benadering geeft. De opleiding illustratie is breder en meer gericht op het resulterende product. In zekere zin zijn mijn kunstwerken illustraties van mijn reizen, ze geven een indruk van de dingen die een indruk op mij gemaakt hebben en vertellen het verhaal van mijn bezoek.”

Andere opvallende Nederlandse kunstenaars, rijtje is natuurlijk erg lang, zijn onder meer Jan Vermeer en Willem de Kooning. Laatste was ook deels Amerikaan. Wat vind je van deze kunstenaars?
“Jan Vermeer heeft mij nooit echt kunnen boeien, misschien komt dat doordat ik tijdens mijn tijd op de academie een overvloed van 17e eeuwse kunst heb gehad en het allemaal een beetje in elkaar over is gaan lopen. Het werk van Willem de Kooning daarentegen heb ik altijd erg bewonderd. Ik ben gek op de textuur van verf in een schilderij, iets dat bij het werk van action painters als de Kooning en Pollock, die de daad van het aanbrengen van de verf als hoofdzaak zagen, altijd sterk aanwezig is.”

Tegenwoordig, zeker door internet, kan iedereen kennis vergaren over kunst? Welke drie kunstenaars vind jij belangrijk vanuit de kunstgeschiedenis en wat is hun invloed op jouw werken?
“Veel van mijn invloeden komen van moderne kunstenaars en het wisselt vrij sterk, het hangt er erg vanaf waar ik op dat moment mee bezig ben. Momenteel ben ik erg geïnspireerd door de Canadese fotograaf Serge Clement, voornamelijk zijn gebruik van reflectie is een element dat in mijn werk terug komt. Het werk van Lorne Wisebrot, een van de artiesten die ook vertegenwoordigd wordt door Viva Vida Art gallery, is ook een inspiratie voor mij. Vooral de manier waarop hij zijn foto’s integreert en zijn materiaal gebruik. Verder kom ik vaak dingen tegen in locale galeries en art centers, begin dit jaar was ik in New Jersey om een schilderij af te leveren voor een show. Ze hadden daar toen een kleine expositie van een van de leden van het art center, ik heb geen idee mee wie het was maar ik weet nog wel dat ze gemaakt waren met een techniek die encaustic, een techniek waarbij je hete was gebruikt als materiaal. De uitstraling van de schilderijen is iets dat mij heel erg bijgebleven is en heeft mijn interesse voor deze techniek gewekt. Ik heb nog geen tijd gehad om een workshop in encaustic te volgen maar het staat zeker op het programma voor volgend jaar.”

Af en toe bezoek ik ook musea. Wat mij opvalt, is dat heel veel kunstenaars toen in hun tijd aan het experimenteren waren met nieuwe stijlen? Mijn laatste vraag is dan ook hoe belangrijk experimenteren in kunst is?
“Experimenteren is heel erg belangrijk als kunstenaar, het is een manier om te blijven groeien en nieuwe dingen te ontdekken. Zonder experimenteren blijf je jezelf herhalen en komt je ontwikkeling als kunstenaar tot stilstand.”

Back to press >>